روز عصای سفید به همه روشندلان و خانواده محترم آنان و جامعه ایران مبارک باد

روز بيست و سوم مهرماه برابر با پانزدهم اكتبر، به عنوان روز بزرگداشت نابينايان و قانون عصاي سفيد، نامگذاري شده است.
كاربرد عصا به عنوان وسيله‌ي كمكي در آمد و شد نابينايان، از قرن‌ها پيش متداول بوده است؛ ولي استفاده از عصاي سفيد به شكل امروزي و به عنوان نمادي براي شناخت نابينايان، به بعد از جنگ جهاني اول برمي‌گردد.
در سال 1921م.، عكاسي از شهر بريستول انگلستان به نام جيمز بيگز - كه در اثر سانحه‌اي بينائي خود را از دست داده‌ بود- براي در امان ماندن از گزند وسائل نقليه در خيابان‌هاي اطراف محل زندگي‌اش ابتكار استفاده از عصاي سفيد را از آنِ خود كرد تا به راحتي براي همگان قابل ديد باشد.
پس از آن دو تن از برجسته‌ترين محققان آمريكائي به نام‌هاي دكتر ناول‌ پري (رياضيدان) و دكتر جاكوپس تن ‌بروك (حقوقدان)، توانستند قانوني‌ در پانزدهمين روز از ماه اكتبر به عنوان قانون عصاي سفيد به تصويب برسانند و اين روز را، به عنوان روز جهاني نابينايان نامگذاري كنند. در اين قانون، تمامي حقوق اجتماعي فرد نابينا به عنوان عضوي از جامعه‌ي متمدن، انعكاس يافته است.
‌‌‌‌نابينايان، حق بهره‌گيري از كليه‌ي امكانات رفاهي معمول در جامعه را دارند. 
آنان، حق دارند از پياده‌رو‌ها، خيابان‌ها، بزرگراه‌ها و وسايل ترابري همگاني مانند هواپيما، قطار، اتوبوس، خودرو، كشتي، هتل‌ها، مكان‌هاي عمومي و مراكز تفريحي و مذهبي بهره‌برداري كنند. چنانچه گهگاه محدوديتي براي سودجستن از اين تسهيلات و مكان‌ها در ميان باشد، بايد فراگير همه‌ي افراد جامعه باشد و اگر شخص يا سازماني فقط براي نابينايان در استفاده از تسهيلات همگاني، محدوديت ايجاد كند يا حقوق نابينايان عاقل و بالغ را ناديده بگيرد، مجرم شناخته مي‌شود. 
رانندگان وسايل نقليه، موظف به مراعات كامل نابيناياني هستند كه با عصاي سفيد در خيابان‌ها آمد و شد مي‌كنند.
دولت، موظف است نابينايان را به مشاركت در امور دولتي تشويق كند تا آنان نيز به كار مشغول شوند. 
مسئولان دولتي همه ساله بايد روز 23 مهرماه (15 اكتبر) را به عنوان بزرگداشت نابينايان و قانون عصاي سفيد، به نحوي شايسته ارج نهند و از مردم بخواهند كه رفتار معقولانه‌اي با نابينايان داشته باشند و گام‌هاي صميمانه و موثري براي آنان بردارند.